Kuzgunla Baykuş

9 Temmuz 2010 Oda Bar’ın girişindeyim. İçeride tuvalete yakın duruyorum. Telefon çalıyor. Çalan melodi Carla Bruni’nin bir şarkısı hangisi bilmiyorum; ama Carla’nın onu biliyorum. M. ağabey arıyor ve nerede olduğumu soruyor. Tatildeyim diyorum. Oysaki Oda Bar’dayım, Kadıköy’de. Bir bakıyorum ki M. ağabey de Oda Bar’da, tam kapıda. Görüyorum. Telefonla konuşarak arka kapıya yöneliyorum, kaçıyorum, dolaşarak sokağa ters yönden giriyorum ve “Ağabey, şimdi tatilden geliyorum” diyorum. 10 Temmuz 2010 Antrenmandayım. Bir sonraki antrenmanda gelmesi gereke arkadaşlar erken geliyorlar. M. adlı arkadaş “Oooo Aydın ağabey hayret” diyor. Sinirleniyorum ve gülüyoruz. 11 Temmuz 2010 Öğretmenler var. Her yerde öğretmen var. Hepsi de tanıdık. Bir koşuşturma hakim havaya. Çeşit çeşit zeytin var ortamda. Hepsi zeytin yağlanmış, limonlanmış, kekiklenmiş. 12 Temmuz 2010 Okula giriyorum. Fakülte girişine H. ağabey, D. abla herkes ne yaptığımı sorup duruyor. Anlatıyorum. Herkes rahatlıyor. Ne yaptım ben di...

Yoldaki çizgiler, düz beyaz bir çizgi halini alıyor otobüsün hızı arttıkça. Parasını uzatmayanlar diye bağırıyor muavin, iyice üst üste alt alta bir hale gelen yolculara. Kümes gibi tanımlamasını yapabilmek için sanırım kümeste bulunmuş olmaya gerek yok. Camların hepsi açık lakin doğal klimanın mikro iklimde dahi değişikliğe yol açamadığını, ter içindeki yüzlerden okuyabilmek mümkün. Oksijen oranının, yüzde yirmi birin altına inince neler olacağını düşünmek bile Uykusuz okurken yüzümdeki gülümsemeyi silip götürüyor. U.’ya bakıyorum, gülüyor, “Tamam, tamam beş dakika kaldı” diyor. İnanmıyorum ve mizah dergime dönüyor, hayatın içerisinden fırlamış uzun yazılarda boğuluyorum. Arkada K. ve M. çocuğuna şiddet uygulayan ve ağzının ortasına yumruk attıktan sonra şizofreni bir şekilde çocuğunu öpen bir anne karşısında, şok deryalarında alabora olmamaya çalışıyorlar. Şoför ve muavin, koro halinde do-re-mi-fa çekiyorlar, evet geldik. Eve giriyoruz. Hava karanlık. Açız ama bir bira aşkı var ki b...