Bir Veda Mektubu
Açık yüreklilikle dile getirmeliyim. Birbirimizle büyürken ve birbirimize ayna olurken başka kimsemiz olmadı. Ne yol gösterenimiz ne sevenemiz. Olduysa da kimse bize fark ettirmedi. Biz ise çilehane denilen bu yaşantıdan keyif alarak acıyı ve mutluluğu hep çiftiyle yaşamaya çabaladık. Düştük kalktık, kalktık, bilerek ve isteyerek gene düştük. Mantığımız genelde hiçci gelirken, bazen komünist bazen anarşist oldu. Hep su gibi duygularımızın akıp gitmesine izin verdik. İstedik ki birini severek aşka ulaşalım. Birine aşık değil, somutta sınırlamak değil, soyutta anlamlaşmak, cisimleşmek, bütünleşmek istedik. sevdiğimizle beraber AŞK'ın ta kendisi olmak istedik. Bir araç belki de.. Tüm dürüstlüğümüzle... Ama hayat savurdu bizi. Bu devirde sürekli okuyarak filozof gibi varoluşu sorgulayarak ve severek severek severek yaşam inan zor... Kıskançlığı özel mülk deyip reddetmeye çabaladık. Ama hep sevdiklerimiz ya bize fazlasınız dedi, ya mutluluğu hak ediyorsun dedi ama ben veremem dedi, ya a...