Gör Dedin Gördüm
Ve dedin ki incecik bir yüktür bulutların taşıdığı. Ve dedin ki hafifliği pamuk ipliğidir. Ve dedin ki gözlerine dokunup sözlerini avuçlarına almak gibidir. Ve dedin ki apansız boşalır gözlerden yağmur. Ve rahatlar bulutlar kanser olmuş gökyüzünde bir nefes. Kapının eşiğinde duruyorum bazen. Eşikte durmak nedir bilir misin? Eski Fin geleneklerine göre, sevilmeyen insandır mesela. Misafirliğe, eğlenceye gelen insanlara sen git eşikte dur derlermiş. Eski Türk geleneklerine göre eşikte durunca eve kötü ruhlar girer bir daha çıkmazmış, uğursuzluk getirdiğine inanılırmış. Ama daha çok içeri girecekmişim de giremiyorum, dışarı çıkacakmışım da çıkamıyorum, gitmek istiyorum gidemiyorum gibi… Kararsızlıkla belirsizlik arasında durup oturuyorum. İstemli mi değil mi onu bile bilmiyorum. Uzaklaşamıyorum ve yakınlaşamıyorum. Sevinemiyorum ve üzülemiyorum. Bir içeriye adım atacak gibi oluyorum, bir dışarıya. Ne ara böyle vahşileştim hiçbir fikrim yok. Kendimden bile yoruldum be! Görmeye başl...