Sonsuz Karmaşa
Bakıyorum. Dinleyemiyorum. Konuşuyorum. Göremiyorum. Duyuyorum. Hissedemiyorum. Söylüyorum. Gösteremiyorum. Dokunuyorum. Anlamıyorum. Karmaşık bir doğal düzenin kompozisyonunun entalpisini bozan bir ilişki bizimkisi. Denge diyagramını dağıtan, var oluşunun sınırlarını var eden bir denklem. Çok hassas, çok yalnız, çok muhtaç… Çok mağrur, ama aynı zamanda gururlu ve güçlü… Seni ve beni arayan teklik ruhunun fizik yasaları ile çarpıştığı bir durum bu. Devrik cümlelerin, öykü gerçekliği ile çeliştiği noktada sevdiğini haykırarak gerçeği ortaya koyma çabası gibi… Uykunun ince sınırlarında beliren rüyaların mutluluğu gibi… Uzak, ama tutulabilir. Yakalanabileceği umuduyla yaşanan mutluluk ve verdiği cesaretle kurulan bir hayat gibi. Hayalden gerçeğe uzana uzak ama kestirme bir yol gibi. Sen. Düğümün çözüldüğü noktada şarkının nakaratı ve şarkıya gizlenmiş anlamının derinliğindeki sen, Evet, bana yardım edecek, bizi var edecek, seni yaşatacak düğüm bu. Kendimle konuşuyorum. Anl...