Kuzgunla Baykuş

Kıyamet sonrası (post apokaliptik) senaryolar bilim kurgunun ne kadar vazgeçilmez bir yönüdür değil mi..? Hikayeler, kitaplar, filmler, diziler dolusu içerik vardır bu konuda. 22dakika'da çıkan şu yazıdan sonra, bunun aslında ne kadar ayrıntılı bir konu olduğunu farkettim. Wikipedia'nın kıyamet ve kıyamet sonrası ile ilgili maddesinin altında çok da güzel detaylandırılmış. Hastalık, savaş gibi kıyamet sebepleri üzerinden 14 ayrı başlığa bölünmüş. Her birine iki örnek ile bakalım: •Nükleer facia : Nükleer savaş ya da nükleer facia sonunda dünyadan geri kalanlar... Ya insanlar ne durumdalar? Film : The Book of Eli Dizi : Terminator: The Sarah Connor Chronicles •3. dünya savaşı ve kıyamete yol açan başka savaşlar : İnsanlar arasında çıkmış ve tüm dünyayı yerle bir etmiş savaşların ardından geri kalanların hayatı Film : Maymunlar Cehennemi Dizi : Jericho •Salgın, bulaşıcı hastalık : Salgın, bulaşıcı hastalık sonunda dünya nüfusunun çoğunu kaybettikten sonra geride kalanlar nasıl ya...

Uzak çok uzak olabiliyor bazen. Bazense, çok yakın… Yakın olduğu zamanlarda yakıyor da, soğuk da kalırsınız ya, kar ayazında elleriniz üşür, sonra sıcacık bir ortama girersiniz ve ellerinizde yanma oluşur. İşte onun gibi bir şey bu da. Tarifi kimi zaman kelime dağarcığımızı zorlayacak derecede rahatsız edebilen bir duygu. Şu günlerde yurtdışı deneyimini yaşıyorum. Uzun süreli “kendi dilinin” olmadığı bir yerde bulunmanın bana katacağı ve katmakta olduğu ve benden koparmakta olduğu her şeye ilgimi topluyorum. Kafamda tartıp kâğıda dökmeye çabalıyorum. Buraya çalışmak için gelen, ülkesinden kaçan, siyasiler, mülteciler, göçmenler, azınlıklar adına ne derseniz deyin yüzlerce, binlerce, hatta milyonlarca “yabancı”… Geçmişi ve bugünü kirlilikle dolu olan Avrupa burjuvazisi ve onun karşısında yer alan geçmişin Avrupa işçi hareketlerinin kalıntısı sol grupçuklar, liberal – sosyal demokratlar, yeşiller, yeşil sollar, sol yeşiller… Tragedyanın güncel ve gerçek hayatta, tiyatro sahnesi için malz...

seçimi siz yapın, bir deniz kıyısı bir şehir... Hangi kıyı ve hangi şehir olduğu size kalmış. Sonra gökyüzünü üzerinize kuşanın korkmayın aniden beliren gökkuşağı karşısında. Çevrenizi yoklayın, ellerinizi cebinize atın kontrol edin ve bir iş çıkışı, bir okul çıkışı, tatil dönüşü "oraya" gidin... aklınızda yalnızca sevmek olsun. Denizdeki tüm ızdırap gemilerinizi batırın ve sevginin kıyısında dolaşın sevdikçe insan olun. Ne demiş Sait Faik, "Her şey sevmekle başlar"... birbirini anladıkça, birbirine kısa ulaşım butonlarını algılaman fazlalaştıkça, paylaştıkça, anlaştıkça, hatıraların çoğaldıkça, yarın hayalleriniz şekillendikçe, özetle beraber geçirilen zaman çoğaldıkça... Ne kadar çok paylaşırsanız o kadar çok seviyorsunuz. kim ne derse desin "sevmek" en güzel halini, "bundan daha fazla sevemem o'nu" deyip deyip kendinize, her yeni günle o'nu daha da fazla sevdiğinizi fark ettiğiniz bir sabaha uyandığınızda alıyor..

Toplumların ve onu oluşturan insanların gelişiminde eğitimin vazgeçilmez bir yeri vardır. Daha ilk çağlardan itibaren insanlar gereksinimlerini karşılarken doğaya karşı girdikleri mücadelede kazandıkları deney ve bilgi birikimlerini depolamak,yaşatmak ve geliştirmek için uzman kurumlar oluşturma ihtiyacı duymuşlardır. Toplumlar geliştikçe karmaşıklaşan ve yetkinleşen bu kurumlar toplumun kültürel gelişmesinde önemli rol oynamışlardır.Üniversiteler bu kurumların en gelişmiş olanlarıdır. Bu kurumların niteliğini belirleyen eğitim kurumu olmaktan çok bilgi depolamak ve üretmektir. Bilimin ve toplumsal bilincin gelişmesi, insanlığın kültürel hazinesine yeni katkılarda bulunulması görevi,üniversiteleri diğer eğitim kurumlarından farklı bir yere oturtmayı gerektirir. O, eğitim fonksiyonunu bu işleve bağlı olarak yürütür. Buralardaki eğitim de genel bir eğitim değil, insanları çok yönlü geliştirmek gibi özel bir niteliği olan bir eğitimdir. Depoladıkları ve sistemleştirdikleri bilgileri başta...