Kuzgunla Baykuş

12 Ocak 2020 Pazar günkü yazısında ‘sadece’ Avustralya yangını üzerinden çağın vebası olarak kapitalizmi işaret eden Işıl Özgentürk [1], acaba bugün dünyada ve Türkiye’de daha sonrasında yaşananları da görmüş olarak kapitalizm mi sadece bir veba olarak adlandırmaya devam eder miydi? Yalnızca geçtiğimiz sene küresel ısınmanın tetiklediği doğal afetlerin sonucu olarak 4 bin 570 can ve 140 milyar dolar kayba [2] sadece bu seneki Ocak ayını eklersek karşımıza feci bir tablo çıkıyordu. Dünya gündemine, Corona virüsü, Avustralya’daki yangınlar, Küba ve çevresindeki depremler, Kuzey ülkelerine hala kar yağmazken Güney’in beyaza bürünmesi, eriyen buzulların normalin de ötesinden hızlanması, Brezilya ve Şili başta olmak üzere Hindistan’a ve Çin’e kadar ölümlü fırtınaların/kasırgaların vuku bulması damga vururken; Türkiye gündemine Manisa ve Elazığ depremleri, Van’da çığ felaketi, Sabiha Gökçen Havalimanı faciası damga vuruyordu [3, 4]. Işıl Özgentürk yazısında çok haklı bir şekilde ve de ta...

Biz kimiz? Siz kimsiniz? Ben, sen veya onlar? Tanımının veya içeriğinin dahi kopyalandığı bir toplumda, cevabının karmaşık ve şiddetli tartışmalara yol açabileceği kadar basit, ama varoluşsal sancılar yaşayan sorular bunlar. Daha soru halini alırken beraberinde sorunları getiren cinsten. Kimlikler… Aidiyetler… Gruplar… Kar, karanlık, labirent… Adam çalışır. Tüm ömrünü başkasını mutlu etmek için geçirir. ‘Ben’i arar. ‘Sen’in peşindedir. Parçalanır. Burada öleceğini bilir. Kanar. Kırmızı kan üzerinde zamanın farkını yaratırken, daha fazla zaman için ne yapılacağını bilemez. Korku gibi… Anlamıştır aslında. Boğulur. Küçüklüğü, tüm yalnızlığı bir hediyedir. Tüm yolların kesiştiği, kirlenip tatsızlaşan bir yerdir. Mekân… Zaman büyüdükçe kirlenen kardeşidir mekân. Sinirli ve öfkelidir. Zaman hep geçer ama yaşlanmazken o sabittir ama yaşlanır. Bütün hayatı korku içerisinde geçmiş olan adam bu ikisinin bileşimidir. Bir maskedir, bir taklitçidir. Nerede olduğunu bilmiyorsun. Gülüyo...