Çelik Kapının Ardında
Bu gece daha bir parlak sanki. Balık sırtı gibi dizilmiş yıldızlar, birer engel gibi. Hepsi geçilmeyi bekliyor. Sonunda saklıyorlar seni. Kimin aklına gelir ki oralara saklanasın. Ama biliyor musun? Görüyorum artık. Özgürsün inansınlar ki, çok samimisin.. her şeyi görüyorsun.. asla salak değilsin ..bilsinler.. bakmadıklarını duyuyorsun, duymasan da hissediyorsun.. çünkü herkes arkadasın..ilk kez görsen bile.. dur diyorsun..müzik evin oluyor. hislerin..sırdasın..dostun.. hayat ne kadar da güzel..sen varsın ve kendini yasıyorsun.. anlamsız hersek anlam kazanıyor.. kurulmamış cümleler çalar saat gibi kuruluyor.. annen var bir yerlerde seni bekleyen.. sesli düşünüyorsun.yoksa bos mu konuşuyorsun?!.. kısa, keskin, net, cümleler.. kendini dinlersen, kapatırsın biliyorsun.. anlamsız bir hızın var..sığmayan bir enerjin.. yorulmuyorsun..sınırın yok.. için titriyor..kemiklerin, damarların, kasların, etlerin.. sempatiyi misyon edinmiş gibi görünüyorsun..
Artık görüyorum be güzelim.
İnsanoğlu ne kadar daha saklanabilir ki?
Yarın sabah gözlerini açtığında, çekmecenin üzerinde kurşun kalemle yazılmış bir not görseydin: Dünya yıkıldı; yeniden kuruluyor diye; yani bir sil baştan, yani bir fırsat daha; Artık o hep istediğin neyle uğraşmaya, neyi öğrenmeye, neyi hayata geçirmeye başlar, neyi bitirir, hangi işe bir daha asla bulaşmazdın? Nefes nefese kimi arar, ayakkabının teki merdivende - kime koşar, kimden sonsuza kadar uzak dururdun? Anahtarı sevgi olan hangi paslı kilitleri açar, balyozu cesaret olan hangi kalın zincirleri kırardın? Hangi söylenmemiş sözler çıkardı açığa, hangi çıkılmamış yolculuklar beklerdi çelik kapının ardında? Gece yatarken, saatinin alarmını kurup, çekmecenin üzerindeki kurşun kalemin yanına koyarken bir düşün bunu. Sen derin uykulardayken dünya yıkılabilir, geçmişe ait ne varsa kalkmaz enkazın altında kalabilir. Ve yarın sabah, tabii eğer açabilirsen gözlerini, yepyeni bir dünya kurulmuş olabilir, her sabah kurulduğu gibi...
Seni seviyorum meleğim, açabilsen bir gözlerini…
Aydın ŞELTE
Artık görüyorum be güzelim.
İnsanoğlu ne kadar daha saklanabilir ki?
Yarın sabah gözlerini açtığında, çekmecenin üzerinde kurşun kalemle yazılmış bir not görseydin: Dünya yıkıldı; yeniden kuruluyor diye; yani bir sil baştan, yani bir fırsat daha; Artık o hep istediğin neyle uğraşmaya, neyi öğrenmeye, neyi hayata geçirmeye başlar, neyi bitirir, hangi işe bir daha asla bulaşmazdın? Nefes nefese kimi arar, ayakkabının teki merdivende - kime koşar, kimden sonsuza kadar uzak dururdun? Anahtarı sevgi olan hangi paslı kilitleri açar, balyozu cesaret olan hangi kalın zincirleri kırardın? Hangi söylenmemiş sözler çıkardı açığa, hangi çıkılmamış yolculuklar beklerdi çelik kapının ardında? Gece yatarken, saatinin alarmını kurup, çekmecenin üzerindeki kurşun kalemin yanına koyarken bir düşün bunu. Sen derin uykulardayken dünya yıkılabilir, geçmişe ait ne varsa kalkmaz enkazın altında kalabilir. Ve yarın sabah, tabii eğer açabilirsen gözlerini, yepyeni bir dünya kurulmuş olabilir, her sabah kurulduğu gibi...
Seni seviyorum meleğim, açabilsen bir gözlerini…
Aydın ŞELTE
Yorumlar
Yorum Gönder