GÜLMEK LAZIM ÇOCUK,SÜREKLİ GÜLMEK
Ama ağlama çocuk.Gözlerin de dolmasın.
Sadece şarkının sözlerini dinle.
Sonra bu tip adamların, gözlerinde umut taşıyanların söyleyebildiği sözlere bak.
Keşke şöyle olsa dünya.Şöyle ki mesela çiçek böceklerin olduğu köydeyiz.
Tek katlı bir ev,şaraplar var,üzüm bağları,tarlalar var.Deniz kokusu,esen meltem,çelik
mavisi,gül kırmızısı binlerce renk...Sonra iki-üç çocuğun belki daha çok,hayvanların,
sevdiğin ve hep seveceğin bir eş…
Akşamları tüm köy beraber şarkı türkü şiir söylüyor, içiyor, eğleniyor,kutlamalar yapıyor.
Yüzüklerin Efendisi’ndeki Shire gibi masallar, hikayeler anlatılıyor.Sevdiğini söylemekten korkmak yok, benim malım senin malın yok, hiç kimse arasında fark yok ki, sevenler arasında seviye, dil, para, din v.b. farklar yok. Tüm duvarlar kalkmış.
Böyle bir dünya düşle.Öyle bir dünyada reklam olmazdı.Şık kıyafetler makyajlar olmazdı,sadece sen olurdun,karşındaki de kendisi olurdu.Herkesin içi dışı bir olurdu.Sevince gider söylerdin,şarkı bestelerdin ama böyle bir dünya yok suçlusu da biz değiliz.
Fakat böyle bir dünya olabilir mi? Evet olabilir.Herkesle de olur,sadece senle de olur.Sefillik de acı da çekebilirsin ama olur.
O nedenle hakikaten moralini bozmaya değmez çocuk. Savaşmak lazım gülüp eğlenmek lazım.Çünkü böyle bir dünya ne gözyaşlarıyla kurulur ne de onların üzerine..Gülmek lazım sürekli hem de.
Belki kaçış için kelebek olmak isterdik. Yirmi dört saatlik zamanımız. Çok az, belki de çok fazla. Ama sade, belli,belirli…
Ama onlar kelebek.Sadece yapıyorlar. Bizse “maalesef” düşünebiliyoruz.Sorabiliyoruz. Cevap arayabiliyoruz. Doğayız.Doğadayız.Ağaç olmak, su olmak, rüzgar olmak elimizde. Konuşmak, sevmek, nefret etmek, gülmek, ağlamak elimizde.Tekrar doğmak ve tekrar ölmek elimizde. Umut olmak, kapı kapı, ev ev umut taşımak elimizde. En canlı renklerle,en hareketli melodilerle, en güzel sözlerle şunu söylemek elimizde çocuk; ‘Evet, hayatı yanlış yazdılar, ama değiştirecek olan bizleriz.’.
AYDIN ŞELTE
Sadece şarkının sözlerini dinle.
Sonra bu tip adamların, gözlerinde umut taşıyanların söyleyebildiği sözlere bak.
Keşke şöyle olsa dünya.Şöyle ki mesela çiçek böceklerin olduğu köydeyiz.
Tek katlı bir ev,şaraplar var,üzüm bağları,tarlalar var.Deniz kokusu,esen meltem,çelik
mavisi,gül kırmızısı binlerce renk...Sonra iki-üç çocuğun belki daha çok,hayvanların,
sevdiğin ve hep seveceğin bir eş…
Akşamları tüm köy beraber şarkı türkü şiir söylüyor, içiyor, eğleniyor,kutlamalar yapıyor.
Yüzüklerin Efendisi’ndeki Shire gibi masallar, hikayeler anlatılıyor.Sevdiğini söylemekten korkmak yok, benim malım senin malın yok, hiç kimse arasında fark yok ki, sevenler arasında seviye, dil, para, din v.b. farklar yok. Tüm duvarlar kalkmış.
Böyle bir dünya düşle.Öyle bir dünyada reklam olmazdı.Şık kıyafetler makyajlar olmazdı,sadece sen olurdun,karşındaki de kendisi olurdu.Herkesin içi dışı bir olurdu.Sevince gider söylerdin,şarkı bestelerdin ama böyle bir dünya yok suçlusu da biz değiliz.
Fakat böyle bir dünya olabilir mi? Evet olabilir.Herkesle de olur,sadece senle de olur.Sefillik de acı da çekebilirsin ama olur.
O nedenle hakikaten moralini bozmaya değmez çocuk. Savaşmak lazım gülüp eğlenmek lazım.Çünkü böyle bir dünya ne gözyaşlarıyla kurulur ne de onların üzerine..Gülmek lazım sürekli hem de.
Belki kaçış için kelebek olmak isterdik. Yirmi dört saatlik zamanımız. Çok az, belki de çok fazla. Ama sade, belli,belirli…
Ama onlar kelebek.Sadece yapıyorlar. Bizse “maalesef” düşünebiliyoruz.Sorabiliyoruz. Cevap arayabiliyoruz. Doğayız.Doğadayız.Ağaç olmak, su olmak, rüzgar olmak elimizde. Konuşmak, sevmek, nefret etmek, gülmek, ağlamak elimizde.Tekrar doğmak ve tekrar ölmek elimizde. Umut olmak, kapı kapı, ev ev umut taşımak elimizde. En canlı renklerle,en hareketli melodilerle, en güzel sözlerle şunu söylemek elimizde çocuk; ‘Evet, hayatı yanlış yazdılar, ama değiştirecek olan bizleriz.’.
AYDIN ŞELTE
Yorumlar
Yorum Gönder