Kısa Bir Kaos

"Yanımda kimse olmadığından değil yalnızlığım, yalnız olduğumu söyleyebileceğim kimse olmadığı için yalnızım ben."

Ahmet Altan

Denge dışı bir sistem aslında tüm evren... Kaos bu düzenin en büyük itici gücü… Gelgelelim ki kişi, toplumsal norm dışında, ezberlenen, beklenen ve bilinen dışında bir denge hali gösterince “dengesiz” kabul ediliyor. Bir çocuğun aslında ne kadar tutarlı ama ne kadar özgür olduğunu bilen bünyeler, bunu bilinçaltına atmakla kalmıyor, bunu yaşayanları çocuk ve olgunlaşmamış olarak suçluyor. Suçluyor diyorum çünkü o “an” yapmak istediğini yapmak bir suç artık insanoğluna göre.

Tek başına olan hayata karşı dimdikken, yalnız olan nasıl da sönük… Yeni bir günü karşılayacağız. Uzaklık yine geldi ve aldı götürdü bizi. Fakat biliyorum bu şarkıyı bir kez daha söyleyebileceğim sana. Dostum, ah be dostum… Belki başka bir zamanda, belki başka bir hayatta, belki bir kırılma anında gözlerim tanıyacak seni, her şey değişmiş olsa da… O kaos duygusu, o tüm hücrelerin kanaması, keşke yaşananları rehin bırakıp gidebilsek ya…

Gidilmiyor be güzelim, hep gitmek istesek de gidilmiyor.